Barbara Kroos over ‘Er moet iets gebeuren’ van Maartje Wortel

 

Er moet iets gebeuren
Maartje Wortel

De personages in deze prachtige verhalenbundel kruipen onder je huid, en ze blijven daar tot ver na het einde van hun verhaal.

Een vrouw die kiest voor een mannenkamp als therapie, een meisje dat ontdekt dat er ook andere jongens zijn dan haar grote broer, een echtpaar dat een hond verliest, mensen die verder moeten na het verlies van hun kind, allemaal komen ze even heel dichtbij. Zelf zoekt Maartje Wortel in Turkije naar afronding van een liefde uit het verleden.

Of het nu gaat om de vader die zijn zoon verloren heeft aan zelfmoord, of om een groepje opgeschoten jongens dat de verveling verdrijft in de zomer, de personen in dit boek grijpen je vast en ze laten je niet meer los. Hun eenzaamheid, verlies en hun verlangen zijn voelbaar, net als hun drang om de situatie te keren.

Maartje Wortel laat mij achter in verwarring, met een gevoel van weemoed omdat het verhaal hier stopt en met een hoofd vol vragen over hoe het verder gaat met deze mensen. Ze kwamen zo dichtbij dat het moeilijk is om ze los te laten.

 

Barbara Kroos