Met veel enthousiasme schrijven klanten van Boekhandel Spijkerman recensies over gelezen boeken.

Hertmans

Chris van Lenteren over ‘Oorlog en terpentijn’

/in /door

Echte lezers recensies

Stefan Hertmans

Oorlog en terpentijn
Stefan Hertmans

Zojuist veeg ik tranen uit mijn ogen en sla de roman, waar ik gisterenochtend aan begon dicht en leg hem met een zucht neer, een meesterwerk zeg ik zacht voor mij uit. Wat maakt een roman tot een geslaagde roman in mijn ogen, toch niet enkel het vermogen om mij te ontroeren? Nee, dat is een vals criterium, zeker daar ik met de jaren sentimenteler ben geworden en het geen kunst meer is om mij vochtige ogen te bezorgen. Nee, Oorlog en terpentijn biedt veel meer dan ontroering alleen.

Lees meer →

Niekerk

Helma van der Linden over Agaat van Marlene Niekerk

/in /door

Echte lezers recensies

 

NiekerkAgaat
Marlene van Niekerk

Ik kreeg het boek Agaat, door Marlene van Niekerk geschreven, cadeau. Ik ben er in begonnen en kon het niet meer wegleggen. Het is geen roman om vrolijk van te worden alhoewel ik ook vaak om de wrange humor heb moeten lachen. Het heeft een wonderbaarlijk perspectief, want de ik-figuur is volledig verlamd en daarna dood, dus eigenlijk wordt het hoofdzakelijk verteld door een spook en stukjes door haar zoon, die nog wel in leven is. Het verhaal gaat over een Zuid Afrikaanse boerin Camilla Redelinghuys, haar man Jak, haar zoon Jakkie en hun huishoudelijke hulp Agaat, die door Camilla op zeer jeugdige leeftijd van de dood wordt gered en in eerste instantie als dochter wordt opgevoed, maar in de Apartheidsomstandigheden verwordt tot personeel en uiteindelijk weer tot het meest belangrijke in Camilla’s leven. Beide dames redden elkaars leven en hebben wederzijds twijfel bij de merite daarvan. Het leidt tot een haat liefde verhouding, met alle haat liefde van de omgeving nog daarbij, die subliem is beschreven. Het is een document van het leven tussen 1950 en 1985 in Zuid Afrika, de politiek en de gevolgen ervan, zonder dat het over de politiek gaat. Het is het dagelijkse leven met alle vreugde en pijn die het met zich meebrengt. De wederzijdse afhankelijkheid van beide vrouwen is hartverscheurend beschreven, net als de  zorg voor elkaar en het kwaadaardig, wraakzuchtig porren. De dagboekfragmenten zijn hilarisch schematisch en de hallucinaties van de zieke gedrogeerde vrouw schitterend geschreven. Je word er zelf zweverig van. De tuin van de boerderij is de plaats waar de ware liefde van Agaat en Camilla samenkomt en wordt beschreven op een manier, dat je jaren in die bloemen- en geurenweelde zou willen vertoeven. Als je nooit in Zuid Afrika geweest bent en je wilt er niet naar toe, is dit boek voldoende voor een beeld. Maar als je wel in Zuid Afrika bent geweest, is het een thuiskomen in een familie waar de conflicten bij lange na niet zijn opgelost, maar waar toch de liefde voor elkaar wint. De grote vraag in het boek is; wie deelt de hagelwitte lakens uit in de familie en wie redt wie? Als je daar achter wilt komen, zeker lezen. Het boek gaat wel hoofdzakelijk over twee vrouwen maar is zeker geen “vrouwenboek” te noemen. Zoetsappigheid is ver te zoeken, de harde realiteit steeds voorop. Toch is de taal vaak poëtisch, zeker als de natuur wordt beschreven en wanneer typisch Afrikaanse woorden onvertaald zijn gebleven. Wat mij betreft dikke dikke aanrader!

Helma van der Linden

p.s. de zin in Dr. Faustus door Thomas Mann waar ik het meest om heb moeten lachen was;
“Dan was neef Dario er nog, grijs en zachtaardig, met een zeer kleine sukkelende vrouw, een paar dat ongetwijfeld in de meest charitatieve zin van het woord weldadig voor elkaar was”.

van der Heijden

Helma van der Linden over Helleveeg van W.F.Th. van der Heijden.

/in /door

Hoi Stijn of is het nou Stein?

A.F.Th. van der HeidenIk was gistermiddag bij je in de winkel en heb o.a. van der Heijden gekocht en je beloofd mijn bevindingen te mailen. Ik vond het (zoals bijna alle boeken van A.F.Th.) weergaloos mooi. Ik ben om ongeveer 17.00 uur begonnen te lezen, heb ergens onderweg een halve pizza (de rest had ik laten verbranden door onoplettendheid of juist oplettendheid maar niet op de pizza) gegeten en om vijf voor twaalf had ik het uit. Ik vond het jammer dat het uit was want ik wilde meer. Vanochtend ben ik toen maar verder gegaan met de gebroken pagaai en dat heb ik inmiddels ook uitgelezen. Het sloot mooi aan op de Helleveeg. Ik vind de boeken van van der Heijden altijd iets hebben van thuiskomen, het voelt allemaal vertrouwd aan en niet alleen omdat het in de omgeving speelt waar ik ook het meeste van mijn jeugd heb doorgebracht. Ik vind zijn taal prachtig, kernachtig en direct, zonder mooischrijverij en toch zo ontzettend mooi. Je kunt het bijna zingen, af en toe walst het en dan is het weer even tango. Dat voelde ik vooral als tante Tiny aan het woord was, wat een mens! Ik kon haar bijna ruiken met haar walm van parfum en pledge. Ik vond Albert hier ook sympathiek, die liet zijn moeder niet zwart maken en zocht uit hoe het nu eigenlijk zat en kon vervolgens zelfs begrip opbrengen voor het kreng van zijn tante, want dat bleef ze wel (gelukkig). Van die stukjes als op pag. 95 de eerste alinea en dan de zin “ de wereld een grote jijbak en Tientje het scheldende middelpunt.”  Die hou ik erin, ik weet nog heel wat andere namen om daar in te vullen! Ik heb overigens ook een minimaal foutje ontdekt. Op pagina 62, de 14de regel staat “ dat hij mij in z’n eentje”. Dat moet volgens mij zijn m’n eentje. Ik heb nog even getwijfeld of hij een deux cheveux bedoelde maar dan had het moeten zijn Eendje en verderop bleek dat oom Koos alleen Opel reed! Ik weet niet hoe je dit aan de uitgever door moet geven voor eventueel de volgende druk, maar misschien weet jij dat. Trouwens in de pagaai had ik ook zoiets, nu op pagina 63 11de regel daar zijn ze een spatie vergeten tussen achteruit en draaide. Wat een muggenzifterij het lijkt net of ik lees onder het motto zoek de fout, maar dat is toch niet zo, maar soms springen ze in het oog. Ik ben er inmiddels ook achter dat ik nog niet al het gepubliceerde werk van van der Heijden heb. Ik zal een lijstje maken en dan zie je me volgende week of zo wel weer een keer verschijnen. Het is heerlijk lezen, nu in de tuin! Tot ziens in de winkel en vooral aanbevelen dit boek, het is een feest!

Dikke doei Helma van der Linden

 

Beste Helma;
Ja het is een geweldig boek, dat zijn we helemaal eens.
Zo goed dat Albert beschouwt, hij is al schrijver als het een ander rond en met zijn tante op jonge leeftijd gebeurt.
Als een groot toneelstuk. Met geweldige dialogen en “toneelaanwijzingen”.
Als je het goed nagaat heeft iedereen wel een familiegeschiedenis. Op andere “nivo’s” wellicht, maar toch..
Alleen kunnen wij er niet zo over schrijven, zien  het ook niet zo.
Dat maakt AFth tot zo’n groot schrijver.
Ook zijn afstandelijke humor bindt me aan hem. Ik ben door Helleveeg een nog grotere fan geworden.
“Wat kan die man schrijven”. Je maakt zelf deel uit van de vertelling.. Ik heb dat tenminste bij hem.

De details daar gaat het om.
Dat maakte Adri al duidelijk tijdens Collegetoer.

Je bent altijd erg allert op foutjes, ik heb dat zelf wat minder. Maar goed natuurlijk.
Andere delen van de cyclus (dit is deel 5..) zijn van ook zo goed, zeker.

Genieten dus!

Groet StEIN.